Morskie Oko

Morskie Oko to największe polodowcowe jezioro w Tatrach, leżące w Dolinie Rybiego Potoku na wysokości 1 395 m n.p.m. Jest ono jednym z najczęściej wybieranych przez turystów celów wycieczek. Ma ono powierzchnię 34,93 ha, a w najgłębszym miejscu 50,8 metra głębokości. Woda jest bardzo przejrzysta, dzięki czemu widoczność sięga aż 12 m w głąb. Miejsce to zachwyca dzięki wspaniałym widokom jakie rozciągają się na Tatry Wysokie i szczyt Rysy. Dawniej Morskie Oko nazywane było Rybim stawem ze względu na naturalne zarybienie jeziora, co jest dość rzadkie w tatrzańskich jeziorach. W Morskim Oku żyją głównie pstrągi. Zimą, mniej więcej od listopada do kwietnia, jezioro jest zamarznięte i można po nim spacerować. Nad Morskim Okiem znajduje się schronisko górskie. Jest też miejscem, z którego prowadzi wiele górskich szlaków.

Sprawdź także jak dotrzeć nad Morskie Oko. 

Powyżej Morskiego Oka, w kierunku południowym znajduje się drugie duże jezioro w Dolinie Rybiego Potoku - Czarny Staw pod Rysami (Czarny Staw nad Morskim Okiem). 

Morskie Oko w liczbach

• Odległość najkrótszą drogą od Zakopanego - 31 km
  
• Odległość w linii prostej od Zakopanego - 14 km
• Wysokość - 1395 m.n.p.m.
• Powierzchnia stawu - 34 ha
• Głębokość - 50,8 m
• Długość - 862 m
• Szerokość - 566 m
• Pojemność - 9 940 000 m3
• Obwód - ok. 2,6 km
• Powierzchnia doliny Rybiego Potoku - 11,5 km2

• Ostateczna wartość maksymalnej głębokości Morskiego Oka nie jest jeszcze ustalona. Niektóre źródła podają, że maksymalna głębokość wynosi 50,8 metrów, ale pomiary dokonano w 1934 roku, natomiast sondowanie dna w 2009 roku pokazało, że jezioro jest głębsze o 1 metr. Oficjalnie jednak podaje się w źródłach tę pierwszą głębokość. 
  
• Nazwa "Morskie Oko" jest dokładnym tłumaczeniem słowa Meerauge, które pochodzi z języka niemieckiego. Tak właśnie niemieccy osadnicy nazywali jeziora w Tatrach.
• Zanim jezioro uzyskało swoją obecną nazwę, polscy górale nazywali je Białym Stawem.
• Od 1971 roku prowadzone są regularne pomiary pokrywy lodowcowej skuwającej taflę jeziora. Wynika z nich, że z roku na rok pokrywa lodu na jeziorze jest coraz cieńsza, również jej okres utrzymywania się na jeziorze staje się coraz krótszy.
• Wygrana sporu o Morskie Oko toczona na przełomie XIX i XX wieku doczekała się upamiętnienia w czterowierszu autorstwa Ludwika Solskiego. Był on śpiewany na melodię Mazurka Dąbrowskiego, a słowa te brzmiały: Jeszcze Polska nie zginęła, / Wiwat Plemię lasze! / Słuszna sprawa górę wzięła / Morskie Oko nasze.
• Pierwsze schronisko przy Morskim Oku zostało zbudowane w 1836 roku.
• Z jeziorem związana jest ludowa legenda, która opowiada o pewnym możnym panu i jego skarbie. Ów bogacz miał kiedyś płynąć statkiem po morzu, jednak przed końcem podróży statek rozbił się, a możny pan stracił kuferek pełen kosztowności. Później podczas górskiej wycieczki nad Morskie Oko magicznym sposobem właściciel odnalazł swój skarb w wodach jeziora.
• Z dna jeziora, płetwonurkowie Tatrzańskiego Parku przez kilka lat wyciągali ,,skarby” pozostawione przez turystów. Wśród kilkunastu ton śmieci wyciągnięto między innymi kilka ton monet wrzucanych do jeziora ,,na szczęście” i wróżbę powrotu. Po przesortowaniu zaledwie 100 kilogramów, znaleziono monety z 53 państw na świecie.
• Droga asfaltowa wiodąca do górskiego jeziora, jest jedyną w Polsce ,,asfaltówką” zagrożoną lawinami śnieżnymi, kamiennymi i błotnymi.
• Na całym odcinku drogi niczym niezwykłym jest spotkanie się oko w oko z niedźwiedziem. Najczęściej dzieje się tak w godzinach wieczornych i po zmroku. Z uwagi na realne zagrożenie, TPN zamyka szlak od zmroku do rana.