Wołowiec jest szczytem w Tatrach Zachodnich, wznoszącym się na wysokość 2064 m n.p.m. Wysokość Wołowca dokładnie zmierzono już w 1820 roku, a sam szczyt był ważnym punktem triangulacyjnym. Na jego stokach prowadzono niegdyś wypas. Ze szczytu Wołowca rozpościerają się piękne widoki, np. na północno-zachodnim horyzoncie widoczna jest Babia Góra. Kiedy spojrzymy w zachodnim kierunku zobaczymy leżące poniżej Rohackie Stawy. Na szczycie odbywa się masowy ruch turystyczny, zwłaszcza od strony słowackiej, co jest efektem wybudowania w latach 1968–1970 szosy Zuberzec – Zwierówka, która dochodzi do stóp Rakonia i Wołowca. Skutkiem tego jest tzw. erozja turystyczna wokół szczytu.
Nazwa
Przez polskich pasterzy szczyt ten nazywany był przeważnie Hrubym Wierchem. Taką nazwę tego szczytu podaje Ludwik Zejszner, który utrzymywał stałe kontakty z ludnością góralską. Słowaccy pasterze nazywali go Wołowcem i ta nazwa zwyciężyła, gdyż znalazła się na mapach sporządzonych przez austriackich kartografów. Z map tych nazwę wzięli polscy badacze Tatr i turyści, od nich przewodnicy zakopiańscy, którzy ją rozpowszechnili.
Fauna i flora
Wołowiec to szczyt gdzie stale przebywają kozice, a piarżyska po północnej stronie szczytu zamieszkują świstaki. Stwierdzono tutaj występowanie takich rzadkich w Polsce gatunków roślin jak : mietlica alpejska, saussurea wielkogłowa, turzyca Lachenala, ukwap karpacki, wierzba szwajcarska.
Zdobywanie Wołowca
Pierwsi na szczyt Wołowca dotarli w 1906 roku węgierscy taternicy - Imre Barczę wraz z towarzyszem
Szlaki turystyczne
Proszę czekać