Świnica, będąca trzecim najwyższym punktem w Polsce, jest szczytem zwornikowym (miejscem zbiegu przynajmniej trzech wypukłych form ukształtowania terenu jak: grzbiet, grań, żebro czy też filar) w grani głównej Tatr Wysokich o dwóch wierzchołkach, różniących się wysokością o 10 m. Wyższy, na który prowadzą szlaki turystyczne wznosi się na wysokość 2301 m n.p.m., natomiast niższy, zwany wierzchołkiem taternickim, ma wysokość 2291 m i jest niedostępny turystycznie. Świnica ma kształt szerokiej piramidy skalnej i jest pierwszym od zachodu wybitnym szczytem (o wybitności ponad 100 m) Tatr Wysokich i doskonałym punktem widokowym.
Świnica leży w miejscu załamania się głównego grzbietu Tatr pod kątem prostym i odejścia bocznej, 9-kilometrowej długości wschodniej grani Świnicy zakończonej Wołoszynem. Odcinkiem tej grani od Zawratu poprowadzono szlak Orlej Perci.
Nazwa
Niegdyś szczy nosił nazwy: Dźwinia Skała, Szwinia Skała, Świnnica. Obecna wersja ustaliła się w pierwszej połowie XX wieku, a jej geneza jest tłumaczona dwojako.
Pierwsza wersja zakłada podobieństwo całego masywu (od Skrajnej Turni do Niebieskiej Turni) do świni. Jest to bardziej prawdopodobna wersja, gdyż podobne nazwy w Tatrach (np. Mała Świnica w stosunku do Sarniej Skały) nadawane przez górali zawsze pochodziły od wyglądu. Ta wersja jest możliwa również z racji tego, że dawne nazwy tego szczytu zawsze mówiły o wyglądzie podobnym do świni: tak polskie – Szwinia Skała, czy obce np. niemieckie Schweinkopf – Świński Łeb.
Inni znawcy Tatr sugerują, że nazwa pochodzi od tego, że góra dość długo opierała się szturmującym ją turystom, czyli zachowywała się po „świńsku”. Jest to mniej prawdopodobna wersja, gdyż pierwszy raz nazwa pojawia się w XVIII wieku, a więc przed na długo przed narodzinami właściwej turystyki tatrzańskiej.
Zdobywanie Świnicy
Jako pierwszy, w lecie, na Świnicę dotarł w 1867 roku - Maciej Sieczka, natomiast dopiero 40 lat później, bo 30 grudnia 1907 roku, Jerzy Maślanka zdobył ten szczyt jako pierwszy zimą. Jednak warto nadmienić, że pierwsze próby zdobycia Świnicy sięgają początku XIX w. kiedy to na szczyt ten próbował, nieudanie, wejść Stanisław Staszic w 1805 roku.
Niestety
Pomimo, że Świnica to bardzo popularna turystycznie góra, zwłaszcza dzięki przepięknym widokom, to z kilku względów nie cieszy się dobrą sławą.
Po pierwsze, dzięki temu, że na pobliski Kasprowy Wierch można wyjechać kolejką, na Świnicę wybiera się wielu początkujących turystów. Droga od Świnickiej Przełęczy – mimo iż łatwiejsza niż podejście od Zawratu – jest solidnie eksponowana i najeżona trudnościami technicznymi, które niejednego mogą przerosnąć.
Po drugie, w czasie burzy Świnica, będąca najwyższą góra w okolicy, przyjmuje rolę odgromnika.
Po trzecie, niestety miejsce to umiłowali sobie desperaci chcący skończy ze swym życiem, przez co Świnica czasami bywa nazywana „górą samobójców”.
Wszystko to spowodowało, że w rejonie szczytu i na drogach dojściowych – odkąd prowadzone są statystyki – miało miejsce już około 30 śmiertelnych wypadków
Turystyka
Świnica to częsty cel wędrówek turystów. Szlak na nią jest stosunkowo łatwo dostępny, lecz niebezpieczny, z licznymi klamrami i łańcuchami. Jednak dobrze przygotowany turysta i wyjątkowo ostrożny, na szczyt dojdzie bez większych problemów. Za to wizyta tam jest niezapomnianym przeżyciem i czystą przyjemnością. Rozpościera się stąd bowiem zapierający dech w piersiach widok na większą część Tatr – od sielankowo wyglądających, trawiastych grzbietów Tatr Zachodnich, aż po groźne zbocza najdalszych zakątków Tatr Wysokich..
Fauna i flora
W rejonie Świnicy występują gatunki roślin typowe dla skał granitowych. Z rzadkich roślin stwierdzono występowanie saussurei wielkogłowej – gatunku w Polsce występującego tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach.
Szlaki turystyczne
Na Świnicę można wejść od strony Zawratu lub Kasprowego Wierchu przez przełęcz Liliowe.
Proszę czekać